وقتی توانم به کسی نمیرسد قلم را برمیدارم
سرم درد میکند به پروفن پناه میبرم
اما وقتی تورا ندارم ......
کفشهایم لنگه به لنگه شده افکارم مخشوش است
دیگران مرا باانگشت نشان میدهند اما چرا ؟
لبریز شده ام از سوال زبانم بند امده
چراهایم مرا به یاد صندوق ارتباط با مدرسه می اندازد
اماچرا؟...............................
و امروز گسلهای افکارم بزرگتر شده
کارنامه امواج لاو مغزم را ثبت کرده
اوضاع بدتر شده...
این چیست که قلبم را چنان به تپش انداخته
که حتی پروپرانول 40 هم جوابگو نیست
ساده است این روزها
.
.
.
{دیگر سخت نخواهم گرفت}
عیدتون مبارک
