دختر تنها

دوستان عزیز تمامی این نوشته ها

متعلق مدیر وبلاگ میباشد

هرگونه استفاده بدون ذکر

منبع وهماهنگی

پیگرد قانونی دارد.

اولین وبهترین حرفی که می خوام بزنم اینه

دوست دارم وقتی بیرونم جسم وروحم

 از
نگاههای حرزه مردم درامان باشه

بعضعی وقتا احساس میکنم بی حسم

دوست دارم از لبای مرگ ببوسم

ولی انگار اونم حاضر به بوسیدن نیست

حسو حالموهرلحظه مخلوط کن معدم

اون قدر میزنه تا کش
بیاد بدجور

معدم ترش کرده .....

چرخ خیاطی خونه هرروز یه سری

کرمو به پوست صوتم لب
به لب میدوزه

دیگه شبیه ادم نیستم شدم یه

عروسک که هر روز وصله

پینش میکنی

میخوام تنها باشم نمیخوام کسی

رو ببینم حتی وقتی از
دست

خانوادم بیرون میزنم سنگینی

لباسا اذیتم میکنه

ترجیح میدم تو چاردیواری

خونه بمونمو

 دیوارا تو
دست نوشته هام فضولی کنن

خدایا چرا اینجوری شدم اشگام

دیوارای اتاق رو نم
زده شوریش

لباسامو پوسنده

صداتو میشنوم که میگی دیگه حرفی

واسه گفتن نمونده
..

آره نه نمیدونم حتی دایرالمعارف

مغزم هنگ کرده

بیچاره مامانم هنوز توکفششم که

چطور18سالو بامن سر
کرده.....

افسانه   

بیخیالی

خودکار دستم مخم کار نمی کنه

انگار کسی با من حال نمی کنه

اخلاقم بده آدما بدترن

همیشه اونها حوصله سرمیبرن

توی افکارم رسیدم به پوچی

مثله خورمالو تو دهن لوچی

دنیام بیرنگه اسمونم سیاهه

کفش من پای دختر همسایه

باز رسیدم ایستگاه اول

ورود ممنوع وایسا خطر 

سلام به دوستای عزیزم

زود تر از اینا میخواستم به

 وب سربزنم اما هربار......

در هر صورت ***عیدتون مبارک ***

سلام

نمی دونم چرا؟؟؟؟ اما دلم گرفته  می خوام بی خیاله همه چیز و همه کس بشم دیگه خسته شدم

می خوام قید همه چی رو بزنم حتی{.... }

وقتی خودم رو تو این حال میبینم بیشتر دوس دارم ........

امروز پیش دوستام بودم پیش همکلاسیام خیلی وقت بود این روزا برام تکرار نشد بود

فقط منتظره یه چیزم که خودمو خدا می دونه اگه اتفاق افتاد که هیچی اگه نشدراستی راستی این کارو میکنم

سرنوشت

وقتی خدا زندیگمو به دست سرنوشت سپرد

وقتی که اون روزای خوب یکی یکی باهم میمرد

عمر من توی لحظه ها دونه به دونه می گذشت

خندهامم گریه شدو این زندگی این سرگذشت

وقتی که دست روزگار دستامونو جدا میکرد

نفس توی سینه ی تو با قلبه من وداع میکرد

تموم دوست داشتنه تو تو برقه چشمات می دیدم

فقط با یه نگاه تو به اخر خط رسیدم

حالا که من عاشقتم تو خوابی تو دل زمین

این دسته سرنوشته که با همه بی رحمه همین........  

سکوتی مرگبار بار در اتاق است که مرا از تو دور میکند

فنجان چایی در دستان سردم به جوش می آید سنگینی نگاه تو را

از قاب عکس روی طاقچه حس می کنم اما

گرمی عشق تو را هرگز

گویی همچون پائیز تو از برگهای عشقمان خسته شدی

و مرا به حال خود رها کردی .

روزها پشت سر هم سپری و من همچون مرده ای متحرک چشم به راه تو

هستم. آری دیگر خبری از تو و دوست داشتنمان نیست 

تنها همدم این روزهای من چراغی شده که شب و روز راه را برای

رهگذران خیابان روشن می کند

جوی آبی در پای درخت هر روز در حال رفتن  چراغ را از تنهایی

در آورده و با او هم صحبت شد

آب دوستی خود را به همه برده و فریاد می زند .

اما تو نه به حرفهای من گوش دادی!!!!!!!!!

 نه حرفی از عشق من به کسی گفتی.....

خاطرات…………….

 آسمون مهتابیه امشب

دل پربی تابیه امشب

دیگه رفته تو تلاطم

نشده یه ذره آروم

مثه بچه ها نشسته

پای یک قاب شسکسته

پر درده پر آه

غم تنهایی محاله

واسه اینکه که دیگه مجنون

نرفته سراغ لیلی

عشقشون رو برده از یاد

یکی گفت عشقای قدیمی

اون روز وکردی فراموش

که گفتی من رفتم از هوش

گفتی من اخر عشقم

خوب شده این سرنوشتم

سرنوشتو خوب نگاه کن

چی شداون روزای رنگی

تنها یادگار که مونده

برامون دلای سنگی

اون روزای عاشقونه

اسممو می زدی فریاد

برام هی گل می اوردی

می گفتی نمی ری از یاد

آخرش این شد می بینی

تو که گفتی بهترینی

اگه بود اگه هستش

حالا من بندهای تنهام

بس خدا تو باش کنارم

که من غرقم توی غمهام

.......................

                                                قصه

            دیگه میخوام تو رویاهام        یه آسمون آبی باشم

                 رد بشم از کنار تو          یک شب مهتابی باشم

             دیگه نمیخوام عشق         ماروهمه فراموش بکنن

                 تو دفتر خاطره ها           دوستی یادش بکنن

               دیگه نمیخوام اسمتو         حک بکنم روی دلم
 

             بشم برات یه ساد دل          هرچی بگی گوش بکنم

             خواستنه تو برای من         یه ادعا ی ساد بود

                اما بدون این قلبه من          به یه سلامم راضی بود

                  نمیدونم تو این روزا          چی میگذره ته دلت

                   رفتی یهو دس کشیدی         نگفتی دل منتظره       

برگ زرد

بنده ای تنها وخسته

درعبور از کوچه سارم

تنها غم خوارم شده این

کوچه های سرد وبی کس

در عبور از دل پائیز  

با درختی برهنه

دل من با رفتن تو شده

یک برگ پرنده

من همون برگای زردم

تو همون شاخه ی سردی

دلمو ویرونه کردی

برگا رو از ریشه کندی

اما من بازم نشستم 

پای اون درخت کهنه

خودمو یه ریشه کردم 

واسه عشقی که نمونده

دریچه ی نور

امروز کنار پنجرهی اتاق نشستم وبه آسمان بی نهایت خداوند نگریستم

چه بزگ وباشکوه ................

غافل از اینکه تنها ذره ای از بزرگی خدایم رابا چشمان حقیر خود دیدم

با به دنیا آمدن یک نوزاد شادی را حس و با رفتن یک عزیز غم را به آغوش کشیدم

ای کاش تمام ما در لحظه وداع همچون دقایق اول با باری سبک و معصوم از دنیا برویم

 کاش در نقطه ی  آغازو پایان همان نوزاد بودیم اما اکنون با کوله باری از گناه

 ومعصیت به سوی بهترین می رویم .......

به دیدار آن معشوق آسمانی آنکه از خاکی بی ازرش بندهای همچون مرا

 ساخت وبه وادیه بزرگی چون دنیا فرستاد   

گاهی وقتها از نگاه کردن به روی خود شرم سارم آیا این است ساخته ی دست تو؟

یا یک موجود دنیوی