دختر تنها

ای کسی که معنی عشق را نمی دانی گوش کن؟

ای که می پرسی نشان عشق چیست

عشق چیزی جز ظهور مهر نیست

عشق یعنی مهر بی چون چرا

عشق یعنی کوشش بی ادعا

عشق یعنی مهر بی اما اگر

عشق یعنی تپیدن دل به دوست

عشق یعنی جان من قربان اوست

عشق یعنی عاشق بی زحمتی

عشق یعنی بوسه بی شهوتی

عشق یعنی یار مهربان زندگی

بادبان و نردبان زندگی

عشق یعنی باغ گل کاری شد

در کویری چشمه ای جاری شد……….

این متن از گفته های خودم نیست

این روزها لحظاتی است که شب و روز به تو فکر می کنم

 نمی دانم چرا بااینکه می دانم ازان من نخواهی بود

 چرا بابا تارو پود جان برایت لانه می سازم

کاش کسی بود که جواب این سوال های مرا میداد ای کاش بودی ومی دیدی که چه طور در نبودت از بین رفته ام

اما افسوس که در تنهایی این دختر تنها کسی صدایش را نمی شنود عشق من همچو افسانه ای در کنج دلم خواهد ماند روزی همگان خواهند فهمید آن روزنزدیک است اما خیلی دیر

هر روز وهر شب ساعاتی را با خود ویاد تو خلوت می کنم به خاطرات تلخ وشیرین مان فکر میکنم

به روزهائی که من به تو بد کردم بی انکه بدانی به تو دروغ گفتم بی آنکه کلامی از من بشنوی

ای کاش می شد تمام این نگفتن هارا از دفترعشقمان پاک کرداما حیف که نمی توان آن را از صفحه ی روزگار خط زد

چشمان من دید تورا تنها اما پاهایم یک قدم هم به سوی تو بر نداشت دستانم دستان پر از مهر تو را حس کرداما نگرفت اما قلبم پاکی عشق تورا دید وهزاران دشت را دوید

این است افسانه ی عشق .........

عشق اول

دلم گرفته از خودم

دلم گرفته از کارام

دلم گرفته از شبی

که گفتی هستی پا به پام

نگفتم عشقت ومی خوام

نگفتم عاشقتم من

تنها حرفی که شنوفتی

بود خدافظ یک کلام

بعد از اون حرفا شروع شد

دل هر دو زیر رو رو شد

غضه وغم حاکم دل

عشق وعاشقی حروم شد

من که گازشو گرفتم رفتم تا آخر جاده

تو موندی تنهای تنها با کوهی از حرف نگفته

هیچی از اون روز نمونده

 جز یه تاریخ توی تقویم

می دونم یاد تو رفته

 همه اون شعرای غمگین

اما من هنوزم اون مثه آینه رو به رومه

می دونم سخته برامون

که دیگه عاشقی حرومه  

اما من یه چیز بگم

 بس که این بود توی تقدیر

نمی شه با روزگار کرد جنگ

شایدم شد مثه شمشیر

اولش با دلامون بود

آخرش با اون خداس بس

شایدم تموم شده عشق

رفته از یاد.. یا هنوز هست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ای کاش                             

ای کاش برای کشتی ای ساحل نبود

کاش در حیا حوی جهان            

حرفی جز خدا و عشق نبود           

کاش نبود وجود آن کس که ما را جدا کرد

کاش می شد آسمان را در قلبها بنا کرد

کاش می شد در بند یار نبود

 عاشقان را بس قصه ی دیدارنبود  

  کاش می شد عشق را تهدید کرد  

 لحظه ی دیدار را نزدیک کرد    

  کاش وقتی گفتمش با من بیا    

  نمی گفت دیدار به قیامت یارا                  

 آتش عشق                            

آتش افروخت کسی در این خانه ولی 

افسوس که چه کنم این عشق بی حا صل را

ما که چونین در محراب عشق خفته ایم ولی

عاشق چه کنداین دل غمگین را

گویند که در آتش عشق همی سوخت دل معشوق ولی

آخر عاشق چه کند این دل خونین را

نقل است که در می خانه ی دل عارفانی بودند

هر کدام بسته به زنجیر دل روبایی بودند

در این دم احدی بانگ زد و گفت همی

دل عقل و نفس و جان من بسته به زنجیر کسی

آخر این دل دیوانه ی من میل دارد به کسی

عارفان مبحوت سخن مرد شدند

هر کدام دیده به رخسار پسر بند شدند

پسرک بار دگراز ته دل  بانگ زد و گفت

آخر این عشق مرا آب  کرد  

کمکمک یادش مرا شیدا کرد

اورفت و مرا تنها  گذاشت 

یاد و خاطراتش در دلم جا ماند و رفت

آقا امام زمان

چشمانم دوخته بر راست بیا

این دل عاشق تنهاست بیا

توکه می دانی با آمدنت عشق آغاز شد

پس بیا بیا که عشق بی تو تنهاست بیا

مهتاب عشق

ای خدا دیگه تنها موندم

دستامو بگیرخیلی در موندم

بایک نگاه می شم فراموش

با یک کلام دوباره خاموش

خیلی میخامت نگام کن دوست دارم صدام کن

تو که همیشه یه یار بودی برام

حالا دیگه یه غم خوار شدی برام